حجـــــره در بستـــــه

دل افســــرده ام با غــم قــــرین اســــت                  که در فکر
جواد العارفیـــــن اســــــت

چــرا غمگیــــن در این عالــم  
نبـاشــم                   پریشان قلب
ختم المرسلیـــــن اســــت

شــد از زهر جفــــا و کینــه مسمـــــوم                   جهان از
ماتمش با غم قــــرین اســـت

بــه هنگــام شبــاب ، از کـیـــد دشمــن                  خزان ، گلزار سلطان مبیـــــن اســـــت

میـــان حــــجـــــره در بســـتــه بــــراو                   زاهش ، لرزه
بر عرش بریــن اســــت

غبار غـــم نشســتــــه بــــر رخ مـــــاه                   گه قتل شـــه
دنیــــــا و دیـــن اســــــت

لبــش عطشان و جانـش بر لبــــش بود                  چنان جدش که دریا
افریــــــن اســـــت

هنــــوزم در تمــــام کــــون ، قطــــــره                   بپا شور
عـزا در شهر دیــــن اســـــت